Nadat ik het artikel schreef over Hydrotherapie voor honden, werd ik door een hondenbaasje in Shibalog benaderd over de Osteopaat waar zij met haar Shiba geregeld op visite gaat. Jennifer was zo lief om aan haar osteopaat te vragen hierover een artikel te schrijven voor deze website. En het antwoord? Dat was ja! Een ontzettend interessant en leerzaam artikel is het geworden.
Ingrid van Alten van www.ingridvanalten-osteopathie.nl, hartelijk dan voor de moeite! En Jennifer en Marley: Dank jullie wel voor de foto’s!
Wat kan/kunnen een osteopaat en chropractor betekenen voor uw hond?
Osteopathie en chiropractoren behandelen dysfunctie: Het niet goed functioneren van een lichaam(sdeel). Dit kan het gevolg zijn van een probleem van het betreffende lichaamsdeel zelf, maar kan ook een gevolg zijn van een functioneringsprobleem elders in het lichaam. Daarom behandelt een osteopaat/chiropractor altijd het hele lichaam. Een belangrijk verschil met bijvoorbeeld de dierenarts. Soms gaat de betreffende dysfunctie gepaard met (meestal door de dierenarts vastgestelde) pathologie, zoals artrose, maar dat hoeft lang niet altijd. Een bestaande pathologie is natuurlijk wel uitermate belangrijk om te weten, omdat dat veelal tot gevolg heeft dat de dysfunctie, na de aanvankelijk benodigde behandelingen, niet zal wegblijven, maar dat daarvoor een “onderhoudsbehandeling” van 1 maal per 3 weken-2 maanden nodig zal zijn.
Symptomen van dysfunctie
De symptomen van dysfunctie die de osteopaat en chiropractor zullen vaststellen zijn:
- Pijn
- Afwijkende spierspanning (of -ontwikkeling)
- Stijfheid
- Kreupelheid
- Meer of ongelijke slijtage van de nagels
- Slepen met 1 of beide achterpoten
- Slapheid in de achterhand
- Telgang (de hond tilt eerst de linker achter- en voorpoot op tijdens het lopen en daarna de rechterzijde. Normaal gezien bewegen de poten zich gekruist. Links achter samen met rechts voor en vice versa)
- Andere houding bij normale zaken als eten, drinken en plassen/poepen
- Bolle rug
Mogelijke oorzaken
Een trauma als gevolg van bijvoorbeeld een wilde sprong, een botsing met een stok of besprongen worden door een andere hond. Maar ook een harde ruk aan de halsband (door hond of baas) kan zorgen voor een trauma.
- Overbelasting zoals te lang , te vaak of te wild spelen, zwemmen of lopen op zware ondergrond (strand). De hond respecteert daarbij de eigen grenzen niet. De adrenalinespiegel is zo hoog dat pijn en vermoeidheid niet gevoeld worden. Pas later voelt de hond het eventuele nadelig effect, maar associeert dat dan niet met de oorzaak. Preventie ligt immers niet in de aard van de hond. Daarin is de hond afhankelijk van de eigenaar. Een uitermate onderschatte vorm van overbelasting is overigens “ergens af of uit springen”. Ergens op springen of in de auto springen is een goed voor te bereiden prestatie voor de hond. Voorafgaand aan de sprong worden de benodigde spieren aangespannen en daarmee de te belasten gewrichten gestabiliseerd. De landingsplek ligt hoger, dus bij de landing is er nauwelijks sprake van impact. Als de achterhand niet goed genoeg in conditie is om de benodigde spierspanning te leveren zullen de meeste honden van de sprong afzien en treedt er dus geen trauma of overbelasting op.Een afsprong is totaal anders. Dit ziet er altijd makkelijk uit voor de hond, want omlaag springen kost geen spierarbeid. De zwaartekracht doet het werk. Bij de landing krijgen de gewichten tussen de halswervels en in de voorpoten een enorme optater. Die zijn daar niet op voorbereid. Geen enkele hond zal namelijk vooraf die gewrichten stabiliseren om zich op de landing voor te bereiden. Door veelvuldige herhaling van dit trauma ontwikkelen veel honden dysfunctie van de halswervels en/of instabiele schouders.
- Aangeboren of verkregen afwijkingen, zoals LSI (lumbosacrale instabiliteit oftewel: teveel beweging tussen de laatste lendenwervel en het heiligbeen), HD (heupdysplasie), ED (elleboogdysplasie) spondylose, artrose, beschadigde ligamenten (VKL) in de knie en natuurlijk alle mogelijke beschadigingen aan gewichtskapsels, ligamenten, spieren, pezen en botten door trauma.
Het verschil tussen de Osteopaat en de Chiropractor
Een osteopaat en chiropractor hebben dezelfde doelstellingen (het doorbreken van de vicieuze cirkels pijn- spierspasmen- stijfheid), maar gedeeltelijk andere methoden.
De osteopaat behandelt spanning in weefsels en laat het weefsel weer een normale spanning aannemen. Een chiropractor herstelt de normale bewegelijkheid van alle gewrichten in wervelkolom, bekken en ledematen. Afhankelijk van de opleiding is er meer of minder overlap tussen beiden. Daarom pas ik beiden toe. Daarnaast behandel ik locale pijnbronnen met therapeutische laser (vermindert pijn, ontsteking en zwelling en bevordert celgenezing) en soms breng ik nog kinesiotape aan. Soms heb je met 1 methode al het gewenst resultaat, soms moet je meerdere ingangen gebruiken om uit de vicieuze cirkel te komen.
Klik voor een osteopaat in jou buurt op deze link en kijk wie er bij jou in de buurt zit:
http://www.icreo.com/
