Eerder vertelde ik je al over Kimi en de gedragsproblematiek die ze zo plotseling ontwikkeld heeft in dit artikel. Nadat we alle medische oorzaken hebben uitgesloten en bleek dat we een kerngezonde hond hebben, konden we niets anders dan concluderen dat ze verlatingsangst lijkt te hebben ontwikkeld.
Om dit te verhelpen, is het super belangrijk om de oorzaak te achterhalen. Alleen…Kimi kan natuurlijk niet tegen mij praten en uitleggen hoe dit kan.
Talk to me Kimi
In de periode dat we nog aan het uitzoeken waren wat er aan de hand kon zijn, heb ik al eens telefonisch contact gehad met Jonita Kraaijeveld. Zij heeft een Holistisch Centrum voor mens en dier. Niet alleen is zij gespecialiseerd in Holistische behandelingen, ook is zij dierentolk. Ik ken haar uit het “Shiba wereldje” en Jonita is dan zelf ook de trotse eigenaar van een aantal prachtige Shiba’s en mopshondjes! Dat zij ons eigenzinnige ras zo goed kent sterkte mij in het gevoel dat ik bij haar moest zijn. Ook wist ik van twee Shiba’s die bij haar behandeld waren voor o.a. een allergie en een plotseling ontstane angst. En deze twee schatten zijn hier dankzij de behandeling bij Jonita weer helemaal bovenop gekomen.
Op afstand maakte ze contact met Kimi, ongeveer 2 weken geleden denk ik. Kimi was niet heel spraakzaam (goh…waarom verbaast me dat niet haha). Maar ze gaf wel kleine hints. Zo zei ze graag warme plekjes in huis op te zoeken. Iets dat ik wel heel duidelijk herkende. Na de gebitssanering half oktober ligt ze namelijk vaker naast me op de bank in plaats van in haar eigen mand of random ergens op de vloer. Ook vertelde Jonita me dat Kimi soms niet meer goed weet hoe ze met bekende situaties moet omgaan en hierdoor onzeker wordt.
Jonita adviseerde me om het voedingssupplement Cholodin te gaan geven. Dit ondersteunt ouder wordende honden en zorgt dat ze iets steviger in hun schoenen staan. Kimiko krijgt dit supplement dus sinds 2 weken, maar helaas merkten we geen verschil. Telkens als we van huis zijn geweest zonder haar, vinden we een nat geplast kussen of dekentje in een van haar manden. Boos ben ik er niet over. Dat kan allemaal gewassen worden. Ik vind het gewoon heel erg voor haar dat ze zich zo ongemakkelijk voelt als we niet thuis zijn.

Het wordt niet beter
Inmiddels vertrok ik 3 dagen per week met een zwaar hart naar mijn werk. Bij thuiskomst waren steevast alle kussens omgewoeld. Ik weet dat Kimiko gaat graven in dingen als ze gespannen is en dit was het bewijs daarvan.
Ik zette de radio aan met mooie klassieke muziek, gaf haar een shirt van mij om bij te liggen. Daarnaast ging ik in stilte van huis, zonder haar gedag te zeggen. Allemaal in de hoop dat ze weer rustig zou worden. Maar het werkte niet. Wat nu? Zomaar in het wilde weg van alles uitproberen wilde ik niet. Daarmee zou ik Kimi alleen nog maar meer in de war brengen.
Chintamani Holistisch Centrum
Ik zocht daarom weer contact met Jonita en maakte een afspraak voor een behandeling in haar praktijk. Daar togen Kimiko en ik gisterenmiddag heen. En het was een ontzettend bijzondere middag!
Bij binnenkomst begon het al. Waar Kimi zich in een vreemde omgeving (en bij vreemde mensen) niet snel ontspant, lag ze binnen een paar minuten al met haar hoofdje op haar pootjes pal naast Jonita. Jonita maakte contact met Kimi. Dit doet ze door zich bepaalde situaties te visualiseren en die beelden aan Kimi te laten zien. Kimi “praat” terug door op haar beurt weer beelden aan Jonita te laten zien. Twee zaken sprongen er meteen uit.
Er was iets aan de hand dat samen hing met de gebitssanering van een paar weken geleden. En Kimi liet Jonita de lucht zien. En een gebrek aan overzicht als ze naar buiten keek. Dit gebrek aan uitzicht maakt haar de laatste tijd onzeker. Want ze kan niet zien waar wij naartoe gaan als we van huis zijn en of we weer terug komen. Nu wonen wij op 8 hoog en hebben we ramen die vrij hoog in de muur zitten. Dus dat Kimi de buitenwereld niet kan zien klopt helemaal.
Deze informatie heeft Jonita verkregen door Kimi aan verschillende oliën te laten ruiken die verbonden zijn aan een bepaalde emotie of een bepaald gevoel. Aan Kimi’s reactie op de olien kon je duidelijk zien waar ze behoefte aan heeft en wat haar afschrikt. Zo stond ze meteen naast Jonita toen een flesje Valeriaan open ging. En ze ging meters van ons af liggen toen er een flesje “Anxiety” open ging. Terwijl we spraken over de gebitssanering opende Jonita een flesje dat “Sara” heet. Deze olie is nog iets heftiger dan “Anxiety” en hier schrok Kimi gewoon van! Een teken aan de wand!
Kimi’s plotselinge angst om alleen te zijn is getriggerd door de gebitssanering. Waarschijnlijk omdat ze zo snel onder zeil moest en in de war was toen ze weer uit de verdoving kwam en zich niet kon oriënteren bij de dierenarts. Was baasje er bij? Waar was baasje dan? Waarom draagt de dierenarts me naar de auto?
In die angst heeft Kimi besloten dat ze veel gaat drinken om zo een stukje stress kwijt te raken. Iets dat andere honden doen door bijvoorbeeld een gat in de muur te knagen. En het plassen in huis? Dat doet ze niet met opzet. Ze heeft het niet eens echt in de gaten als het gebeurt en kan er dus zelf ook niks aan doen.
Moet ik drinken?
Tijdens de behandeling liep Kimi natuurlijk ook een aantal keren naar de drinkbak. En dit deed ze telkens als Jonita een voor haar “Vervelend” onderwerp aanhaalde of een van die nare geuren liet ruiken. Ze keek vertwijfeld om zich heen. “Zal ik drinken? Moet ik wel drinken? Laat ik het toch maar even doen!”. Door een denkbeeldige muur rondom de drinkbak te bouwen in haar hoofd, kreeg Jonita het voor elkaar om Kimi na een paar slokken te laten stoppen met drinken. Iets dat ik nu thuis ook ga doen nadat Jonita me uitlegde hoe je dat kunt doen. Dit doe ik door me ofwel voor te stellen dat Kimi gewoon lekker op de bank ligt, ofwel door haar af te leiden met iets lekkers of met een robbertje stoeien.
Na de behandeling met de oliën heeft Jonita haar geprobeerd te sturen naar het moment dat ze onder verdoving werd gebracht voor de gebitssanering. Kimi lag er heel relaxed bij, midden in de praktijkruimte en haar oogjes werden steeds zwaarder. Toch durfde ze zich niet 100% over te geven aan dit gevoel en deed ze haar oogjes niet helemaal dicht. Ook weer een teken dat dit een gebeurtenis was waar ze niet gerust op was.
Als laatste heeft Jonita door middel van T-Touch de meredianen in Kimi’s lijfje geopend en opnieuw verbindingen gelegd tussen haar hartje, de blaas en de nieren om haar lijfje duidelijk te maken dat het in huis plassen niet meer hoeft. Kimi heeft er een hekel aan om op een hoge behandeltafel te staan. Maar dat was voor dit stukje van de behandeling wel nodig om Jonita’s rug een beetje te sparen. Wonder boven wonder liet ons eenkennig monstertje alle aanrakingen toe en ging ze er op een gegeven moment zelfs bij liggen! Ik wist niet wat ik zag!
Even leeglopen en verwerken
Aan het einde van de behandeling, die in totaal 1.5u duurde, besloot Jonita dat het goed was om even een frisse neus te halen in hun prachtige omheinde tuin. Ik sta nog steeds versteld van wat er daar gebeurde! Kimi plaste zich zelf he-le-maal leeg. Ze liet het letterlijk allemaal lopen en bleef er niet eens voor stil staan! Daarna deed ze zelfs nog een grote boodschap midden in de tuin. Iets dat ze normaal echt niet zou doen in een tuin. Het leek wel alsof ze even alle rottigheid die ze voelde uit haar lijf moest spoelen.
De komende twee dagen zal Kimi de behandeling moeten verwerken en mogelijk nog wat gek doen. Maar daarna mogen we verwachten dat ze tot rust komt en het vertrouwen heeft dat wij altijd weer terug komen als we van huis gaan. Ik kijk er enorm naar uit om ons meisje weer langzaam terug te krijgen zoals ze was en heb er alle vertrouwen in dat deze behandeling haar daarbij kan helpen! Over een tijdje zal ik je in een derde artikel laten weten of en hoe de behandeling verschil heeft kunnen maken.
Voor meer informatie over Jonita’s praktijk:
Voor meer informatie over T-touch:
http://www.tteam-ttouch.nl/gezelschapsdieren